Eenzaamheid

Eigenlijk al zo'n naar woord .Ik ken het gevoel ook best erg goed ,zelfs eenzaamheid in een grote groep mensen heb ik ervaren maar dat is al zo lang geleden .Toch heb ik er verder weinig of geen last meer van ,we zijn met zijn tweetjes en dat is prima ,we houden nu eenmaal niet meer van veel mensen om ons heen .De afgelopen maanden was er dat gevoel van eenzaamheid toch wel regelmatig .Die avond dat ik op de huisartsenpost belandde met een doodzieke man .Niets had hij mij verteld wat er aan de hand was om me stress te besparen na de ruzie die ochtend met mijn Dochter . En dan is er toch in die maanden het gemis van een '' vangnet ''  familie vrienden zijn er nu eenmaal niet .Niemand om je vragen te kunnen stellen of te helpen waar het nodig is en ook niet eens even je verhaal kwijt kunnen .Steggelen met de assistente om een  arts hier te krijgen en dat twee uur lang ,in de weken erna onderzoeken ,weer op de huisartsenpost belanden .Twee maanden een man op de bank met alle ellende pijn en problemen en ik als zuster Klivia van de thuiszorg redderend en verzorgend .Ja het was best eenzaam maar we hebben het gered samen . Heel langzaam zijn we aan het bijkomen van alles nu de operatie geslaagd is en de man weer kleine stukjes gaat wandelen en zich al een heel stuk beter voelt al heeft hij nog wel zware pijnstillers .maar het komt goed en daar gaat het om .