Het is best fijn om weer eens even gewoon heel persoonlijk te kunnen schrijven zonder vervelende reacties te krijgen .De lieve reacties doen me heel erg goed .Heel voorzichtig gaat het weer wat beter al is het best een gevecht met mezelf . Ik blijf gewoon het gevecht aangaan om dingen te doen en elke keer geef ik mezelf een schouderklopje. De enorme duizeligheid als reactie op de spanning is eng echt doodeng maar er moeten boodschappen gedaan worden .Ik heb getwijfeld soms om de man te vragen te gaan en dat zou hij zeker voor me doen maar waar is het eind dan? weer straatvrees die ik heel lang geleden overwonnen heb ! Nee dat niet meer en ik heb de stap elke keer genomen om toch te gaan heel wiebelig dat dan wel .Neem ik zo'n winkelwagen om steun te hebben ,nee ook niet ik MOET gewoon lopen in die winkel van mezelf en Yess het gaat goed en dan ben ik zo blij ! Ik ben helaas een van die mensen wiens lijf extreem reageert op spanning en dat zal niet snel veranderen want dat duurt al zo'n 43 jaar .Ik weet dat als ik het erg benauwd heb dat er niets gebeurd en ook de paniek aanvallen probeer ik zoveel mogelijk of te accepteren of met ademhaling oefeningen te minderen . Het enorme lawaai in mijn hoofd dito hetzelfde ,gewoon spanning en ik leef er maar mee . Dat was een kleine indruk hoe ik leef elke dag weer .Ben ik zielig nee hoor maar best wel vaak moe van alles .Hulpverlening ? nee dat heeft me nog nooit iets gebracht en daar ben ik klaar mee. Ik leef op mijn manier ,ben nog nooit mijn gevoel voor humor kwijt geraakt gelukkig en kan eindeloos genieten van de mooie dingen in mijn tuin en de natuur en niet te vergeten onze snoezepoes Mikki .En dan die lieve man van mij een betere had ik nooit kunnen treffen ,mijn steun en toeverlaat die er altijd is en ook voor hem heb ik alles over en we hebben het goed samen .
Liefs Elisabeth