donderdag 28 mei 2020

My Way or The Highway

Tja dat was het thema gisteren in het 20 min telefonisch gesprek met de psychologe .Met weer beetje vertrouwen begon ik eraan het 65+ traject en bijna 4 maanden later ben ik nog geen stap verder behalve de dingen die ik zelf doe .Inmiddels 4 dames gesproken en ze praten langs elkaar heen en spreken elkaar tegen .Een behandelings plan ? wat voor plan want daar hoor ik niets over .Niets gesprekken over hoe en waarom deze enorm paniek angst ontstaan is ,nee dat is niet aan de orde nu .Eerst die medicatie afbouwen en mijn angst en paniek accepteren .Met de arts van het team had ik de afspraak dat wij samen heel rustig zouden gaan bespreken hoe het zou gaan met afbouwen ,dus geen zorgen of stres daarover .Nee zegt de psychologe wij doen het niet op de langzame manier Ik ben zelf hard aan het werken om mijn slechte conditie te verbeteren ,wat langer lopen en mijn fiets rondje steeds wat groter maken .Ook een klein beetje in de tuin werken hoe moe ik ook ben ,boodschappen doen eten koken lukt nog wel  .Mevr de psychologe vind wel dat ik heel erg goed bezig ben .Conclusie van haar !! Misschien moet ik u maar afmelden bij uw huisarts en als het een stuk beter gaat met u kan de huisarts u weer aanmelden .Ik heb een week bedenktijd gevraagd maar ik weet nu al dat ik afhaak .Hoe verder ? ik weet het niet op dit moment ,gewoon doorsteggelen maar en afwachten wat mijn huisarts ervan vind . Hulpverlening ? schiet mij maar lek !!
Elisabeth 

vrijdag 22 mei 2020

Nu eens even tijd voor iets gezelligs

Na alle best [helaas] negatieve blogjes eens even wat foto's van mijn postzegeltje 
 Elke keer als ik thuiskom geniet ik van alle kleuren
 Ik kan er weer van genieten al kan ik nog niet veel zelf doen maar dat komt wel .
Maar het begin is er in elk geval

De rozen bloeien uitbundig ondanks de droogte 

 Als ik de poort binnenkom ruik ik de heerlijke geur van de rozen
 En ze zijn groot echt mega groot

 Mijn Blauwtje wat nog steeds zijn best doet

De super grote Lila rozen ruiken ook zo heerlijk 





Het is fijn thuiskomen met zoveel moois

Ik wens jullie een fijn weekend  
Liefs Elisabeth

donderdag 21 mei 2020

Herinneringen



Er word zo vaak gezegd laat het verleden achter je ,maar soms opeens komt er weer zoveel boven .Mijn Vader had een krantenwijk en bij een van de mensen werden er puppies verwacht van een kruising  Poedel/Bouvier en hij had er een voor mij gereserveerd .Maar helaas vertelde hij dat er toch geen puppie voor mij was en wat was ik verdrietig .Tot een paar weken later mijn vader thuis kwam met iets onder zijn jas had ,aaiend zei hij wat is ze lief!! En daar kwam een klein zwart hondje tevoorschijn en ze was echt voor mij .Ja zo was mijn Vader want hij wilde mij graag verassen Ik was het gelukkigste kind van de wereld  en ik noemde haar Rena.We hadden nog een Herder een schat van een hond onze lieve Herta .Altijd was ik met de honden bezig en samen met mijn vader maakten we lange wandelingen met die twee.. Rena moest altijd in de schuur van mijn moeder als iedereen weg was en ik begreep niet waarom .Tot die ene dag ik uit school kwam en de schuurdeur open stond en Rena er niet was  .Even later kwam mijn vriendinnetje huilend achterom ,ze vertelde dat Rena aangereden was en de dieren ambulance kwam .Ze was inmiddels overleden en daar zat ik dan bij mijn lieverd ,ze is maar 13 maanden geworden helaas ..Ik sloot altijd heel zorgvuldig af dus weet niet wat er gebeurd is .Herta mocht altijd laat in de avond even alleen naar buiten om een plasje te doen en dat kon omdat we aan de bosrand woonden .Nooit is ze terug gekomen na die ene avond en maanden heb ik gezocht samen met mijn vriendinnetje ook een echt honden meisje ,ze is ook honden trimster geworden .De foto's zijn erbarmelijk maar zo dierbaar voor mij ,Elisabeth


maandag 18 mei 2020

Knokken en genieten

Tja het zijn twee verschillende dingen .Sinds ik de Antidepressiva bijna helemaal afgebouwd heb in mijn eentje voel ik weer emotie ,heel veel emotie en ik kan eindelijk weer flink alles er uit janken en dat is zo goed .Afgelopen Vrijdag heel erg geschrokken .De man moest naar de huisarts omdat hij ontzettend veel pijn en spier verkramping in zijn nek heeft en daardoor vreselijke hoofdpijn ,kan door nieuwe medicatie komen of door de stress en zorgen om mij ..Hij is woedend over het GGZ en de dingen die tegen mij gezegd zijn en hun laksheid want ik hoor nog steeds niets meer van ze .Toen ging de arts zijn bloeddruk meten en oei dat was schrikken 205/180 en de huisarts vond het ook niet handig van zichzelf omdat na zoveel boosheid te doen want het is een moment opname en daarbij is er door de interniste ontzettend gerommeld met zijn medicatie .Vrijdag opnieuw een afspraak en de man is nu veel rustiger gelukkig .Nu ben ik zelf bezig om toch mijn conditie op te bouwen .Een stukje lopen en gisteren weer eindelijk een niet te groot rondje gefietst .Maar ook kan ik weer genieten van mijn rozen en alles wat bloeit  ,het is werkelijk een feest van kleuren in mijn postzegeltjes .Ik zal proberen een deze dagen toch eens wat foto's te maken .
Liefs Elisabeth 

dinsdag 12 mei 2020

Weinig te melden

Er gebeurd hier weinig dus ook niet veel te vertellen . Op de foto de prachtige grote bos bloemen van mijn dochter .Gisteren werden ze pas bezorgd en dat had zondag gemoeten ,ze had de hint al gegeven om op de deurbel te letten omdat ik in de middag altijd een tijdje slaap .maar niks dus want er was iets fout gegaan .Gisteren naar de bloemist en met veel excuses en een heel boze eigenaar die beloofde de bos wat groter te maken en als extra een doos bonbons erbij te doen voor beide moeders .Dus dat kwam gister middag De foto is niet geweldig want het is echt zo mooie enorme bos geworden .Ik vond het zo sneu voor mijn dochter want zelf ben ik niet zo moeilijk .De chocolade mag de man opeten haha .Verder gebeurd er weinig .Gaat het goed hier ? nee helemaal niet ! Mijn man is hels en wil eigenlijk dat ik stop bij het GGZ want er gebeurd verder niets behalve het gezever over medicijnen en afbouwen .Zelfs die begripvolle arts was er opeens volop over bezig en ze was opeens heel anders ,ze maken me knettergek daar met hun gewauwel want er gebeurd niets ,helemaal niets ! De andere psychologe zou mij bellen en nog steeds niets ,geen enkel iets wat op therapie lijkt ..En zo steggel ik moeizaam maar weer door ,ben er zo moe van .Maar ondanks alles geniet ik van mijn mooie bloemen en alles wat in de tuin groeit en bloeit 
Liefs Elisabeth 

Bloggen

Augustus 2007 begon ik voor de grap te bloggen op Windows Live Spaces .Al binnen een uur had ik het eerste vriendschap verzoek van A die nog...