En daar lag ik dan

Het verdriet om Mikki is nog steeds heel heftig en het gemis zo ontzettend groot  Ik slaap slecht en mijn eetlust zit op het nulpunt helaas . Gisteren ben ik aangereden door een pakket bezorger van post nl met zijn bus .Hij ging te kort door de bocht en ik raakte zijn buiten spiegel en knalde van mijn fiets .Mijn ribben zijn pijnlijk en mijn rechterarm ook ,verder wat blauwe plekken hier en daar .Maar blij dat er niets gebroken is .Mijn grootste nachtmerrie werd dus waarheid gisteren .Ik ben nu in een soort shock toestand en zie steeds die bus op me afkomen en heb vannacht 3 uur rillend van de stress in mijn bed gelegen .Mijn fiets is een ramp en ik zal waarschijnlijk een nieuwe moeten kopen .De zaak moeten we nog afhandelen .Ik ben heel netjes en goed behandeld door hem en nog twee heel lieve dames die het zagen en hoorden gebeuren en hij heeft me thuis gebracht met mijn kapotte fiets .Nu moet ik mezelf weer een beetje terug zien te vinden hoe dan ook .Ik had graag een leukere post gedeeld maar helaas 

Liefs Elisabeth 

Leegte

Ze was zo klein maar de leegte in huis is onbeschrijflijk . Ik wil huilen schreeuwen tegen deurposten trappen maar ik zit totaal vast in mijn emotie en ik kan gewoon niet eens huilen .Overal denk ik haar te zien en het getrippel te horen van haar pootjes op de laminaat vloer .Als ik hier aan de pc zit kijk ik steeds of ze naar me toe komt wat ze heel vaak deed voor een aai eten of een snoepje .Ik kan het nog steeds niet bevatten .Vanochtend haar crematie geregeld en ook toen bleven mijn ogen droog .Ben er letterlijk ziek van ,kan niet of nauwelijks eten .Ik weet dat ze een fijn leven bij ons heeft gehad en daar hebben we alles voor over gehad .Maar ik mis mijn meisje zo 

Elisabeth