Ze was zo klein maar de leegte in huis is onbeschrijflijk . Ik wil huilen schreeuwen tegen deurposten trappen maar ik zit totaal vast in mijn emotie en ik kan gewoon niet eens huilen .Overal denk ik haar te zien en het getrippel te horen van haar pootjes op de laminaat vloer .Als ik hier aan de pc zit kijk ik steeds of ze naar me toe komt wat ze heel vaak deed voor een aai eten of een snoepje .Ik kan het nog steeds niet bevatten .Vanochtend haar crematie geregeld en ook toen bleven mijn ogen droog .Ben er letterlijk ziek van ,kan niet of nauwelijks eten .Ik weet dat ze een fijn leven bij ons heeft gehad en daar hebben we alles voor over gehad .Maar ik mis mijn meisje zo
Elisabeth
Zo triest... Sterkte xxx
BeantwoordenVerwijderenHet is een stukje van je hart…..
BeantwoordenVerwijderenOns katertje is vijf maanden geleden overleden en wij missen hem nog iedere dag. Alle spulletjes van hem staan er nog, die kan ik nog niet opruimen. Jouw verdriet is normaal, een huisgenootje dat jarenlang dag en nacht bij je was, is er opeens niet meer. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenZo begrijpelijk
BeantwoordenVerwijderenAch Elizabeth,je leven was toch verweven met Mikki. Nu pas besef je hoeveel. Zelf ervaar ik het overal zien en horen van Merle als een troost.
BeantwoordenVerwijderenIk kan jullie enkel sterkte wensen ♥
BeantwoordenVerwijderenWat naar. Ik kan me voorstellen dat je haar mist.
BeantwoordenVerwijderenZo moeilijk! ❤
BeantwoordenVerwijderenIk kan me zo goed voorstellen hoe je haar mist Elisabeth.
BeantwoordenVerwijderenHet ontroerd me.
Lieve groeten,
Hilly
Elisabeth, wat kan ik me je verdriet goed voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenJe was zo gehecht aan je poezenvriendinnetje.
Heb je je allermooiste Mikki foto al kunnen uitzoeken om die in een mooi lijstje te zetten?
Liefs en veel sterkte,
Zem.