maandag 14 oktober 2019

Ik zou zo graag

Tja ik zou zo graag een leuk en gezellig blogje plaatsen maar helaas .Heel langzaam omarmd de depressie mij heel stevig als een inktvis met al zijn tentakels . ik ben nog nooit zo moe en neerslachtig geweest .Alles wat goed leek te gaan lijkt nu weg te zijn en ik wil alleen nog maar slapen  .De afspraak voor vandaag samen met mijn man werd afgeblazen omdat ze eerst mijn huisarts wilde spreken en is verzet naar volgende week . Ik heb haar gemaild en gevraagd waarom dat was .ze wil met hem bespreken welke therapie ik nodig heb en het afbouwen van mijn medicatie .Ik heb nu  3 mensen op mijn nek nu met gemekker over die paar pilletjes .Nog even en ik gooi de handdoek in de ring en stop ermee ,ze maken me knettergek met alles wat ze willen .Ik begin nu heel veel spijt te krijgen dat ik hier aan begonnen ben . Ik denk dan ''Walk a mile  in mij Schoes '' en ervaar eens wat ik dagelijks doormaak .

11 opmerkingen:

  1. Anoniem10/14/2019

    Medicatie moet de tijd hebben, in de loop der tijd worden bijwerkingen minder.
    Het gevoel het niet zonder medicatie te redden is een teken van instabiliteit en nog niet ver genoeg gevorderd te zijn. Maak het bespreekbaar, zeker met je behandelaars. Het is geen zwakte, maar een impasse, waar jij niets aan kunt doen. Geef het tijd en neem vooral jezelf niets kwalijk, het is gewoon een poeptijd, en heeft vooral tijd nodig en begrip, vooral van jezelf. Don’t panic, het is een teken dat je er bent en nog een helpende hand nodig hebt, heel gewoon en de ene dag is beter dan de ander, probeer dat te accepteren. Wees lief voor jezelf en ferm en duidelijk tegen anderen, zij kunnen niet voelen wat jij voelt.
    Virtuele hug!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel Vlasje voor je fijne reactie .Ik maak steeds duidelijk dat ik echt heel graag zonder medicatie zou willen maar dat ik er nog niet aan toe ben .Minderen kan daar ben ik het mee eens maar ik vraag steeds geef me de tijd en het lijkt of ze dat niet begrijpen .

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vele kunnen zo goed vertellen dat je geduld moet hebben maar ik schrijf dit niet en zeg dit ook niet want lieve Elisabeth, wij voelen niet wat jij voelt en hoe je dit alles ondergaat. Het enige wat ik kan doen is je een hart onder de riem steken en dat ik een luisterend oor kan wezen. En doe wat je zelf vind wat het beste is voor je gestel. Maak het inderdaad bespreekbaar met je arts en zeg dat je het op jouw manier wilt doen. Niet te snel stoppen met de medicamenten maar zeker de moed niet opgeven. En zeker niet gelijk alweer in een nieuwe behandelingswijze over gaan maar even de tijd nemen en geven zodat lichaam en geest wat kan herstellen. Ik denk aan je en geef je ook een virtuele knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja elisabeth dát snap ik zó goed, maar met regels di e steeds strenger worden moeten ze we wat doen natuurlijk, het is nu nog even doorbijten, je bent zó ver gekomen dat laatste stuk moet je ook nog even dapper zijn, zet op papier wat je te binnen schiet, wat je wilt weten /vragen dan vergeet je het niet... en dan samen met je man gaan hé... dan hoor je samen goed wat ze beloven/zeggen.
    ik wens je heel veel sterkte. houdt moed hé
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jij voelt zelf aan wat wel kan en wat niet. Blijf op je strepen staan als het niet goed voelt. Je huisarts moet dat begrijpen en er in meegaan.
    Ik heb nog steeds last van angsten. Dat zal wel nooit verdwijnen. Ik heb daar medicijnen voor. Daardoor durf ik ook naar buiten.

    Er gebeurt veel in mijn leven en dat bezorgt mij enorm veel stress. Ik kwam bij de huisarts terecht en zij wilde dat ik aan de antidepressiva ging. Dan moest ik met deze medicatie stoppen. Maar dat wilde ik niet en vertelde dat ook. Ik ben niet depressief. Al zit ik niet lekker in mijn vel.

    Maar alles heeft tijd nodig. Neem die ook. Misschien makkelijk gezegd maar ik begrijp je beter dan je denkt. Angsten, paniekaanvallen, ik weet er alles van.

    Doe kalm aan en geef aan wat je wel en niet wilt. Een goede huisarts geeft daar gehoor aan. Je komt er wel, al zal het niet meteen morgen zijn. Maar dat geeft niet. Kusssss....

    Liefs Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Och wat erg bij jou. Ik was al bang voor dat zou gaat gebeuren. Eerlijk gezegd daar ga je nog meer ..... Je voelt je zelf als het beste. IK vind zo erg dat de mensen op jou zitten mekkeren. Je ging juist op beter worden. Nu dit erbij. Dit geeft voor enorm meer strest lieverd. Medicatie rustig afbouwen dit is de beste wat jij voelt. Het blijft het moeilijk. Hou je moed. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Liefs Jacqueline & Ferry.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jij voelt het Elisabeth.
    Ik hoop dat jullie samen tot een goede oplossing komen.
    Ik wens je veel licht en kracht toe meis.

    Lieve groet,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat afschuwelijk, die mekkerende mensen. Kunnen ze niet gewoon met jou overleggen? Waarom moet dat over je hoofd heen?
    Hou vol, blijf bij jezelf. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het lijkt dat in NL alles helemaal oke is als je ziek bent/wordt maar vaak is dat helemaal niet zo, zeker in de hulpverlening die wij nodig hebben. Breek mij de bek niet open.
    Lieve schat wat erg dat je nog zo moet lijden. Ik hoop toch zo dat het nu eens beter zal gaan met jou zodat je je eigen leven weer kan leiden. Heel veel sterkte en knuffels van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. wat moeilijk voor je. In deze situatie ook nog eens knokken voor wat jij zelf voelt. Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Elisabeth, ik hoop toch zo voor je dat er een positieve wending gaat komen in jouw situatie.
    Dat je je weer wat beter gaat voelen, al dan niet met hulp.
    Heel veel sterkte!
    Hartelijke groeten van Zem.

    BeantwoordenVerwijderen

Bloggen

Augustus 2007 begon ik voor de grap te bloggen op Windows Live Spaces .Al binnen een uur had ik het eerste vriendschap verzoek van A die nog...