donderdag 1 november 2018

Herinnering 1 - 11 - 1971

Tussen de middag is mijn Paps even geweest om te kijken hoe het met me gaat .Het gaat goed maar ik ben best wel moe .Ik ben uitgerekend en die dikke buik zit me in de weg ,maar vanochtend wat in huis gerommeld en veel was gedaan ,ja nog met zo'n langzaam wasser en een wringer en dat is zo zwaar . Ik ben tevreden en wil even lekker rusten .Rond 2 uur zet ik die lekkere grote stoel bij de gashaard en kruip er lekker in weg want ik heb koude benen het kan even want de kleine meid ligt in haar bedje  .En dan voel ik een lichte kramp in mijn buik en denk zal het ? na zo'n 15 min komt er weer een en ik weet het Yess we gaan beginnen ! Ik maak het mezelf zo comfortabel mogelijk en doezel soms wat weg tot ik boven geluidjes hoor .De drukte schopper loopt rond en ik ga mijn Andijvie snijden gehakt maken en de aardappels schillen .Rond half 5 komt de man thuis en als we het eten op hebben vertel ik de man dat ik begonnen ben sinds 2 uur. Hij geloofd me niet omdat ik gewoon eten heb gekookt  en ik moet lachen om zijn verdwaasde gezicht .Ik ga even lekker douchen en rond 7 vraag ik hem de huisarts te bellen en die is er snel en ik heb pas 2 cm ontsluiting dus ach rond 6 uur is je baby er wel zegt hij .Hij moet naar Ermelo en geeft het telefoonnummer waar hij te bereiken is en drukt me op het hart om op tijd te bellen .Rond  half 5 gaat het allemaal sneller en de huisarts komt .De kraamverpleegster word gebeld maar die moet uit Baarn gehaald worden ,helaas lukt dat dus niet want de buurman is bakker en aan het werk dus zullen we het met zijn 3tjes moeten redden . Om 2 min over 6 is er dat mini ventje ,nauwelijks 6 pond ,met witte donshaartjes .En morgen word je 47 en ook al zullen we er niet bij zijn ik denk aan je
Mama 

11 opmerkingen:

  1. Anoniem11/01/2018

    Die momenten vergeet je nooit meer. Het staat in je geheugen gegrift. Proficiat!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee Marja die momenten of beter gezegd uren dat blijft in onze gedachten .Als ik alles had willen schrijven over die avond en nacht had ik tig blogs kunnen plaatsen en dan zonder nare dingen gelukkig want die waren er niet .Het blijft gewoon zo'n mooie herinnering

      Verwijderen
  2. Ik herken veel in je logje. Mooie herinneringen maar ook verdriet. Dat je er niet bij bent op zijn verjaardag. Het blijft zeer doen. Maar ik voel ook veel liefde. Want het blijft toch je kind. Ik wil je heel veel sterkte wensen.Een dikke knuffel.

    Liefs Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Reacties
    1. Ja Izerina ,dit zal ik niet snel vergeten ,alles staat in mijn geheugen gegrift.

      Verwijderen
  4. Kan me je herinnering zo goed voorstellen. Ik kan ook de geboortedagen van mijn kinderen nog zo navertellen. Koester die maar, hoe blij je toen was. En ach.. natuurlijk denk je aan je zoon! Dit zijn zulke speciale dagen, die vergeet je nooit. Sterkte lieve Elisabeth en veel liefs XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel erg mooi geschreven en weet helaas door ziekte niets meer van mijn levensbegin hoe hard ik ook zal nadenken. Ooit over geschreven, maar koester deze herinneringen die jij wel heeft en ook mijn gedachten zijn bij jou en wens je veel sterkte erbij.Liefs Tine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel erg mooi geschreven en weet helaas door ziekte niets meer van mijn levensbegin hoe hard ik ook zal nadenken. Ooit over geschreven, maar koester deze herinneringen die jij wel heeft en ook mijn gedachten zijn bij jou en wens je veel sterkte erbij.Liefs Tine

    BeantwoordenVerwijderen
  7. goh wat gaat de tijd maar door en door he elizabeth...

    de geboortedag van je kind vergeet je nooit denk ik
    dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat heb je heel mooi gezegd. Het was toen mooie herinnering geweest voor je. Zit gevoel erin. Geboorte is ook mooi om te zien. Voor jou fijne week.Liefs Jacqueline & Ferry.

    BeantwoordenVerwijderen

Bloggen

Augustus 2007 begon ik voor de grap te bloggen op Windows Live Spaces .Al binnen een uur had ik het eerste vriendschap verzoek van A die nog...