Het is de dag dat mijn Moeder jarig zou zijn .Al 27 jaar is ze er niet meer en er is geen dag dat ik niet even aan haar denk en ook aan mijn Vader en Broer . Een Moeder die weinig liefde of gevoel toonde en zeker niet naar mij toe want alles draaide om mijn Broer , haar lieveling .De laatste jaren van haar leven werd ze milder en daar was ik al heel blij mee .Huilen heb ik weinig gedaan hoe koud dat misschien klinkt maar het is niet anders .En vandaag gebeurde het zomaar opeens .Ik deed een geurtje op wat zij ook altijd gebruikte en plots waren daar mijn tranen vanuit het niets , opeens toch het gemis .Het is lang geleden dat ik gehuild heb maar ja het was toch mijn Moeder .Er zijn dingen die ik ben gaan begrijpen en veel dingen die ik nooit zal begrijpen .Ik kan rust hebben want nooit heb ik haar in de steek gelaten als ze mij nodig had en het is goed nu want het verleden kunnen we nu eenmaal niet veranderen .Een gedichtje wat ik lang geleden heb geschreven voor haar .
Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderenoh jee Elisabeth, ja dat moet pijn doen, ik geef je een dikke knuffel, mensen doen soms dingen waarvan ze zelf niet weten waarom.... jij moet een lieverd zijn als je zo kunt dichten...❤
BeantwoordenVerwijderenPrachtig geschreven Elisabeth.Sterkte voor je.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Jacqueline & Ferry. ♥
Hoe oud je zelf bent, die liefde van je moeder had en heb je nodig. En blijf je missen.
BeantwoordenVerwijderenIn het gedicht spreekt de liefde voor haar Elisabeth.
BeantwoordenVerwijderenJammer dat de dingen soms gaan zoals ze gaan en waarom dat weten we eigenlijk niet.
Lieve groeten,
Hilly